به منظور بررسی کارآیی اختلاط علف کش پایریدیت با چند علف کش باریک برگ کش در کنترل علف های هرز نخود آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت بلوک کامل تصادفی با سه تکرار و در سال زراعی 95-1394 اجرا شد. عوامل مورد بررسی در آزمایش شامل کاربرد علف کش های پایریدیت، کلتودیم، ستوکسیدیم، هالوکسی فوپ متیل و سیکلوکسیدیم به صورت خالص و کاربرد علف کش پایریدیت به صورت مخلوط با باریک برگ کش های کلتودیم، ستوکسیدیم، هالوکسی فوپ متیل و سیکلوکسیدیم در مقدار توصیه شده به همراه دو تیمار شاهد وجین تمام فصل و بدون کنترل علف های هرز بودند. نتایج نشان داد که اختلاط علف کش ها موجب افزایش کنترل علف های هرز نسبت به کاربرد خالص هر کدام شد. با وجود این، به دلیل غالبیت علف های هرز پهن برگ در مزرعه مورد مطالعه، بین تیمارهای کاربرد مخلوط علف کش ها و پایریدیت به تنهایی اختلاف معنی داری از نظر آماری مشاهده نشد. در بین تیمارها، کاربرد مخلوط پایریدیت و کلتودیم دارای بیشترین عملکرد دانه (945 کیلوگرم در هکتار) و کاربرد مخلوط پایریدیت و سیکلوکسیدیم بیشترین عملکرد زیست توده (3700 کیلوگرم در هکتار) نخود را به خود اختصاص دادند. با این حال با توجه به امن بودن مصرف تمامی علف کش های مخلوط این آزمایش و نبود اثرات سوء بر گیاه نخود و همچنین با توجه به فلور غالب مزرعه مورد نظر می توان از هر کدام از علف کش های این آزمایش استفاده کرد.

از واکنش سیانوریک کلرید با ایزوپیل آمین در دمای 10ºC -ابتدا 4 – ایزوپروپیل آمین 2 و 6 – دی کلروتریازین حاصل شد. سپس از واکنش این محصول با اتیل آمین، محصول دیگری در دومین مرحله به نام 2 – اتیل آمین 4 – ایزوپروپیل آمین 6 – کلروتریازین بدست آمد. این ماده در آخرین مرحله با سدیم متیل مرکاپتید محصول نهایی مورد نظر یا آمترین تکنیکال را بوجود آورد. آمترین جز علف کش های فتوسیستمیک است که از طریق سطح برگهای جوان جذب شده و با انحلال غشا سلول گیاهی باعث نشت مواد حیاتی گیاه می شود. بدین طریق در عمل فتوسنتز اختلال ایجاد کرده و در نهایت با زرد شدن سریع برگها، گیاه جوان در مدت کوتاهی می میرد.

به­منظور بررسی کارآیی علف کش پیش­مخلوط کلودینافوپ پروپارژیل +متری بیوزین (29% WP)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در استان های البرز (کرج)، فارس (داراب)، سمنان (شاهرود) و خراسان رضوی (مشهد) طی سال زراعی 1400-1399 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد علف کش کلودینافوپ پروپارژیل+ متری بیوزین (به اختصار کلومتری) به مقدار 500، 600 و 700 گرم در هکتار، متسولفورون متیل+ سولفوسولفورون (توتال، 80% WG) به مقدار 45 گرم در هکتار، مزوسولفورون­متیل+ یدوسولفورون متیل+ دیفلوفنیکان (اُتللو، 25/8 % OD) به مقدار 6/1 لیتر در هکتار، کلودینافوپ پروپارژیل (تاپیک، 8% EC) + تری بنورون متیل (گرانستار، 75 % DF) به مقدار 8/0 لیتر+ 20 گرم در هکتار، تاپیک + بروموکسینیل+ ام سی پ آ (برمایسیدام آ، 40 % EC) به مقدار یک لیتر + 5/1 لیتر در هکتار، و شاهد وجین دستی بود. نتایج نشان داد با کاربرد تیمارهای علف کش، تراکم و وزن خشک علف های هرز به طور معنی داری کاهش، و عملکرد دانه گندم افزایش یافت. کارآیی علف کش کلومتری (700 گرم) در کنترل سیزاب (Veronica persica Poir.)، پنیرک (Malva neglecta Wallr.)، خردل کاذب (Hirschfeldia incana (L.) Lagr.-Foss.)، شاه تره (Fumaria officinalis L.)، گل گندم (Centaurea iberica Trevir. ex Spreng.) 70 تا 85 درصد بود؛ اما کارآیی آن در کنترل یولاف وحشی زمستانه (Avena sterilis subsp. ludoviciana (Durieu) Nyman)، پیچک (Convolvulus arvensis L.)، خاکشیر (Descurania sophia (L.) Webb ex Prantl)، جودره (Hordeum vulgare subsp. spontaneum (K.Koch) Asch. & Graebn.)، شقایق شاه تره ای (Hypecoum pendulum L.)، چچم (Lolium rigidum Gaudin)، درشتوک (Malcolmia africana (L.) W.T. Aiton) (50 تا 70 درصد) نسبتاً ضعیف ارزیابی شد. کلومتری (700 گرم در هکتار) نتوانست گونه های جغجغک (Vaccaria pyramidata (Mill.) Rauschert.)، یونجه زرد (Melilotus officinalis (L.) Lam.) و بی تی راخ (Galium aparine L.) را به­خوبی کنترل کند (30 تا 50 درصد). با این وجود، عملکرد دانه گندم با کاربرد کلومتری (700 گرم در هکتار) در کرج، مشهد و شاهرود، نه تا 12 درصد افزایش داشت. بیشترین کارآیی کنترل علف های هرز در آزمایش با کاربرد تیمارهای علف کش برومایسید ام آ+ تاپیک و اُتللو حاصل شد. مقدار عملکرد دانه با کاربرد علف کش برومایسید ام آ+ تاپیک در کرج، داراب، شاهرود و مشهد 13 تا 27 درصد افزایش یافت. در مجموع، علف کش کلومتری به­دلیل کارآیی ضعیف و نامطلوب در کنترل اغلب گونه های علف هرز در مقایسه با علف کش های پرکاربرد قابل توصیه نیست..

آزمایشی جهت ارزیابی کارایی زمان مصرف علف کش های دو منظوره و اختلاط علف کش ها بر کنترل علف های هرز و صفات رشدی، فیزیولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد دانه گندم در قالب طرح بلوک های کاملاً تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه گنبدکاووس در سال زراعی 1394-1393 اجرا شد. تیمارها شامل علف کش های سولفوسولفورون+مت سولفورون متیل (توتال)، مزوسولفورون متیل+یدوسولفورون متیل+ ایمن کننده مفن پای دی اتیل (آتلانتیس)، مزوسولفورون+ یدوسولفورون+ دیفلوفنیکان+ ایمن کننده مفن پای دی اتیل (اتللو)، سولفوسولفورون (آپیروس)، اختلاط تری بنورون متیل (گرانستار) و کلودینافوپ پروپارژیل (تاپیک) در دو زمان مصرف ابتدای پنجه زنی و ابتدای ساقه رفتن بود. عدم کاربرد علف کش ها و وجین دستی در دو زمان مورد بررسی نیز به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اعمال علف کش های دو منظوره و اختلاط گرانستار+تاپیک و وجین دستی در زمان های مختلف مصرف به همراه عدم کاربرد علف کش ها، اثر معنی داری بر صفاتی نظیر سطح برگ، تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، میزان کلروفیل a، b و پرولین داشتند (p<0. 01). با توجه به نتایج به دست آمده، مصرف علف کش ها در بیشتر موارد به همراه وجین دستی در زمان پنجه زنی کارایی آن ها را نسبت به مرحله ساقه رفتن افزایش داد. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار آتلانتیس در ابتدای پنجه زنی معادل 7535 کیلوگرم در هکتار بود که با تیمار وجین، اتللو و آپیروس در ابتدای پنجه زنی به علاوه آتلانتیس در ابتدای ساقه رفتن اختلاف معنی داری را نشان نداد. در مقابل، کمترین میزان معنی دار عملکرد دانه مربوط به علف کش آپیروس (3991 کیلوگرم در هکتار) در زمان مصرف ابتدای ساقه رفتن

طی سال های 1383 تا 1386 مقاومت علف های هرز یولاف وحشی (Avena ludoviciana)، فالاریس (Phalaris sp.)، چچم (Lolium rigidum) و سوروف (Echinochloa cruss-galli) در استان های خوزستان، فارس، مرکزی، گلستان، کرمانشاه، آذربایجان، گیلان و مازندران مورد مطالعه قرار گرفت. در طی این سال ها 333 نمونه بذر جمع آوری شد که 319 نمونه از آن ها مشکوک به مقاومت و 14 نمونه نیز حساس بودند. از این تعداد 182 نمونه یولاف وحشی، 61 نمونه فالاریس و 14 نمونه چچم مشکوک به مقاومت به علف کش های بازدارنده استیل کوآنزیم آکربوکسیلاز (شامل کلودینافوپ پروپارژیل، فنوکساپروپ پی اتیل و دیکلوفوپ متیل) تشخیص داده شدند و 76 نمونه دیگر مربوط به علف هرز سوروف بود که مشکوک به مقاومت به علف کش های پروپانیل، بوتاکلر، مولینیت و تیوبنکارب بودند. در مجموع نتایج نشان داد که از مجموعه 333 نمونه جمع آوری شده، مقاومت82 نمونه (%26) جمع آوری شده از 92 مزرعه به وسعت 525 هکتار قطعی، مقاومت 99 نمونه (%30) جمع آوری شده از 86 مزرعه به وسعت 625 هکتار محتمل و مقاومت 152 نمونه (%46) جمع آوری شده از 68 مزرعه به وسعت 498 هکتار نیز منتفی شناخته شد. درصد افزایش تعداد نمونه های مقاوم، مساحت مزارع آلوده به بیوتیپ های مقاوم، و تعداد مزارعی که آلوده به علف‏ های هرز مقاوم بودند در سال 1386 نسبت به سال 1383 نیز برای نمونه های مقاوم به ترتیب %298، %283 و %203 بود. آنچه مسلم است در طی این سال ها تعداد مزارع آلوده به بیوتیپ های مقاوم به شدت رو به افزایش بوده و بیشترین افزایش به ترتیب مربوط به علف های هرز یولاف وحشی، فالاریس و چچم است. هم چنین در طی این سال ها بیشترین تعداد نمونه، سطح و تعداد مزرعه برای یولاف وحشی مقاوم به ترتیب مربوط به استان های خوزستان، کرمانشاه، فارس، گلستان و ایلام بوده است. این مقادیر برای فالاریس به ترتیب مربوط به استان های خوزستان، گلستان و فارس و برای علف هرز چچم مربوط به ترتیب مربوط به به استان های فارس و خوزستان بود.